اثر فرآوری سیلاژ کمپوست باقیمانده از قارچ دکمه ای (Agaricus bisporus) بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و کینتیک تخمیر شکمبه ای آن در گوسفند مهربان

این پژوهش به منظور بررسی اثر فرآوری (جداسازی خاک و افزودن ملاس) بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژ کمپوست باقیمانده از قارچ دکمه ای (SMCS) در گوسفند مهربان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) SMCS به همراه 5/7 درصد ملاس، 2) SMCS به همراه 15 درصد ملاس، 3) SMCS خاک زدایی شده به همراه 5/7 درصد ملاس و 4) SMCS خاک زدایی شده به همراه 15 درصد ملاس بودند که به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شدند. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تخمیر همه تیمارها بعد از 60 روز تعیین شد. سپس قابلیت هضم درون تنی مواد مغذی و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژها به روش آزمون تولید گاز بررسی شد. نتایج نشان داد حذف خاک از SMCS، سبب کاهش درصد پروتئین خام (از 65/7 به 53/6 درصد) و خاکستر خام (از 46/46 به 40/36 درصد) در سیلاژها شد (05/0P<). علاوه بر این، حذف خاک سبب افزایش قابلیت هضم ماده آلی (از 32/45 به 00/49 درصد) و افزودن ملاس نیز سبب افزایش قابلیت هضم NDF (از 31/27 به 23/32 درصد) و ADF (از 95/21 به 05/25 درصد) سیلاژها شد (05/0P<). جداسازی خاک و افزودن ملاس، سبب افزایش پتانسیل تولید گاز (A) (به ترتیب از 73/34 به 18/38 میلی لیتر و از 70/34 به 20/38 میلی لیتر) در سیلاژها شد (05/0P<). همچنین افزودن ملاس، تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژها را (از 22/79 به 07/84 درصد) افزایش داد (05/0P<). به طور کلی، جداسازی خاک از کمپوست، سبب کاهش درصد خاکستر و پروتئین خام و افزایش قابلیت هضم ماده آلی و پتانسیل تولید گاز در سیلاژ آن شد