بررسی اثرات جابه جایی درون گله ای خروس ها بر توان باروری گله های مادر گوشتی از دیدگاه اقتصادی

درگله های مادر گوشتی اغلب با افزایش سن از هفته 40 تا 45 ، میزان باروری کاهش می یابد، لذابرای جبران کاهش باروری ناشی از افزایش سن خروس از تکنیک های مختلفی استفاده می شود که مهم ترین آن جابجایی درون گله ای خروس ها یا اینتراسپایکینگ است. برخلاف اسپایکینگ که همواره خطر ریسک و آلودگی از انواع مختلف از یک فارم دیگر به داخل گله وجود دارد در این روش جابجایی خروس ها در درون گله هیچ نگرانی از نظر ورود آلودگی به داخل فارم وجود ندارد که یکی از مهم ترین امتیازات این روش می باشد. در این تحقیق برای برآورد جریان نقدینگی از اطلاعات درآمدی و هزینه ای مربوط به سال های 1395 و 1396مجتمع تولید جوجه یک روزه گوشتی آرتا جوجه استان اردبیل استفاده گردید. با استفاده از مدل زیست اقتصادی طراحی شده و اطلاعات جمع آوری شده از مزرعه پرورش مرغ مادر گوشتی، برآورد ارزش اقتصادی جوجه یک روزه و نرخ زنده مانی خروس های گله در حالت های مختلف جابجایی درون گله ای تعیین گردید. ارزش اقتصادی یک صفت به صورت افزایش در سود به دست آمده از یک حیوان وقتی عملکرد حیوانات برای صفت مورد نظر یک واحد افزایش یابد تعریف می گردد. این در حالی است که عملکرد برای سایر صفات ثابت باقی بماند. انواع روش های جابجایی درون گله ای خروس ها مشخص نمود که بیش ترین درصد هچ و میزان درآمد در حالت 32 درصد جابجایی و کم ترین هچ و درآمد در حالت 44 درصد جابجایی حاصل شد. به طوری که انجام 32 درصد جابجایی درون گله ای خروس ها با رعایت سایر موارد مدیریتی دارای بیش ترین سود و بالاترین ارزش اقتصادی تولید جوجه یک روزه گوشتی و نیز بیش ترین نرخ زنده مانی خروس (تلفات کم تر) می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از روش های جابجایی درون گله ای خروس ها با توجه به شرایط گله های مرغ مادر گوشتی، جهت حفظ و جبران افت باروری ناشی از افزایش سن خروس در گله ها و نیز در جهت بهبود برون ده اقتصادی سیستم تولید جوجه یک روزه گوشتی بسیار مفید و موثر است