بررسی اثربخشی توانبخشی شنیداری بر استرس، اضطراب، افسردگی و امید به زندگی در والدین دارای کودکان کم شنوا

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی توانبخشی شنوایی کودکان کم شنوا بر میزان استرس، اضطراب، افسردگی و امید به زندگی والدین آنهاست.
این پژوهش از نوع مطالعه علی مقایسه ای بود. جامعه مورد مطالعه تمامی والدین کودکان کم شنوا در شهرهای خرم آباد و نورآباد استان لرستان در سال 1396 بود. بر این اساس 60 پدر و مادر دارای فرزند کم شنوا به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. فرزندان 30 نفر از پدر و مادران (15 پدر و 15 مادر) خدمات توانبخش شنوایی را دریافت و فرزندان 30 نفر از پدر و مادران (15 پدر و 15 مادر) خدمات توانبخش شنوایی را دریافت نکرده بودند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی استرس، افسردگی و اضطراب –داس 21 (1987، لایبوند) و پرسشنامه امیدواری (1998، میلر و پاورز) استفاده شده است. داده ها توسط آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شدند.
نتایج پژوهش نشان داد که میزان استرس، اضطراب، افسردگی وامید به زندگی در والدینی که کودک کم شنوای آنها به موقع تحت تربیت شنوایی واقع شده اند نسبت به والدینی که کودک آنها تحت تربیت شنوایی قرار نگرفته اند، بهبود داشته است، اما این میزان از نظر آماری معنی دار مشاهده نشد.
با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد، عواملی چون طبقه اجتماعی، کیفیت زندگی، وضعیت تحصیلی و شغلی پایین والدین دارای فرزندان کم شنوا در مناطق جغرافیایی مورد مطالعه عامل موثرتری در اضطراب، افسردگی، استرس و امید به زندگی نسبت به دریافت خدمات توانبخشی شنوایی فرزندان می باشد.