فیلیپ لارکین: گذار از فردگرایی به اجتماع گرایی

فیلیپ لارکین شاعر انگلیسی و رهبر جنبش در انگلستان در دو شعر «کلیسای رفتن» و «عروسی های ویتسون» از فردگرایی به سوی اجتماع گرایی یا از شک و تردید در مورد نقش و عملکرد دو نهاد اجتماعی کلیسا و ازدواج حرکت می کند. این یک حرکت از شک به عملکرد این دو نهاد به سمت اعتماد و اطمینان به عملکرد و سودمندی آنها برای جامعه است. این اشعار، شعر اندیشه ای است که در آن با شک و تردید در کلیسا و ازدواج شروع می شود به طوری که وقتی خواننده این اشعار را می خواند فکر می کند که لارکین کافر است اما به تدریج لارکین از طریق منطق کلیسا و ازدواج را به عنوان نهادهای بزرگ تایید می کند. تغییر در ضمایر «من» به «ما» و «من» به «ما» در پایان این دو شعر از تغییر فردگرایی به اجتماع گرایی حمایت می کند و این اشعار را شعر های اجتماعی و انسانی معرفی می کند.