مدل یابی رابطه ساختاری شادکامی بر اساس بهزیستی روانشناختی با واسطه گری خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

بهزیستی روان شناختی به کیفیت تجربه شده زندگی اشاره می کند و منعکس کننده عملکرد و تجربه روان شناختی مطلوب است، شناسایی عوامل تقویت کننده احساس بهزیستی می تواند به ارتقای آن کمک کند. هدف پژوهش حاضر، مدل یابی رابطه ساختاری شادکامی و بهزیستی روان شناختی با واسطه گری خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان بود.
روش و پژوهش حاضر از نوع همبستگی با استفاده از روش مدل یابی روابط ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فرهنگیان استان گلستان بود که در سال تحصیلی 96- 1395 مشغول به تحصیل بودند. تعداد 280 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایتک مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه شادکامی، بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری با بکارگیری نرم افزارهای SPSS-22 و AMOS-22 استفاده شده است.
میانگین (انحراف معیار) سن دانشجویان پسر، (8/7) 4/26 و دانشجویان دختر (5/6) 8/25 سال بود. با افزایش میانگین (انحراف معیار) شادکامی با (3/7) 6/52، بهزیستی روان شناختی (3/27) 8/246 افزایش می یابد (05/0>P) و با افزایش شادکامی، خودکارآمدی (9/9) 1/30 افزایش می یابد (05/0>P). همچنین با افزایش خودکارآمدی، بهزیستی روان-شناختی افزایش می یابد (05/0>P). خودکارآمدی نقش واسطه ای در رابطه بین بهزیستی روان شناختی و شادکامی دارد (05/0>P) و با اثر مستقیم شادکامی بر خودکارآمدی، بهزیستی روان شناختی افزایش می یابد.
مطالعه نشان داد که با افزایش شادکامی، بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی افزایش یافت. همچنین با افزایش خودکارآمدی، بهزیستی روان شناختی افزایش یافت. خودکارآمدی در رابطه بین بهزیستی روان شناختی و شادکامی نقش واسطه ای داشت، به این صورت که با اثر مستقیم شادکامی بر خودکارآمدی، بهزیستی روان شناختی افزایش یافت.