رابطه تعاملی عوامل استرس زا و مقابله شناختی ناسازگارانه در پیش بینی نشانه-های افسردگی

افسردگی یکی از ناتوان کننده ترین اختلال های روانی است و میزان شیوع آن در حال افزایش است. شناسایی عوامل خطر و درک فرایند ابتلا به آن، به منظور پیشگیری به موقع و برنامه های مداخله ای اولیه ضروری می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه تعاملی عوامل استرس زا و راهبردهای ناسازگارانه مقابله شناختی در پیش بینی نشانه های افسردگی انجام شد.
روش و این مطالعه به صورت توصیفی از نوع همبستگی با مشارکت 373 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در نیم سال اول تحصیلی 94-1393 انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی نسبتی انجام شد. داده های مطالعه با استفاده از پرسشنامه بررسی تجارب زندگی، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان و پرسشنامه افسردگی Beck، گرداوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-24 و روش تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین (انحراف معیار) عوامل استرس زا (1/10) 9/19، راهبرهای ناسازگارانه مقابله شناختی (4/7) 4/39 و نشانه های افسردگی (9/6) 5/11 به دست آمد. مقدار β عوامل استرس زا 51/0، راهبرهای ناسازگارانه مقابله شناختی 24/0، و تعامل این دو متغیر 11/0 به دست آمد (01/0 >P). مقدار واریانس انحصاری افزوده برای راهبرهای ناسازگارانه مقابله شناختی 2/5 درصد به دست آمد (01/0>P). عوامل استرس زا و راهبرهای ناسازگارانه مقابله شناختی، 3 درصد واریانس انحصاری افزوده برای مدل ایجاد کرد که نشان داد این متغیرها توانایی پیش بینی نشانه های افسردگی را دارند (01/0>P).
افرادی که در پی تجربه عوامل استرس زا به میزان بیشتری از راهبردهای ناسازگارانه مقابله شناختی استفاده می کنند، نشانه های افسردگی بیشتری را تجربه کرده و بالعکس. بر این اساس، برنامه های پیشگیری و مداخلات درمانی افسردگی می بایست به شناسایی و تغییر راهبردهای ناسازگارانه مقابله شناختی و همچنین آموزش و کسب راهبردهای سازگارانه مقابله شناختی اهتمام ویژه ای داشته باشند.