مقایسه تاثیر سه روش تمرینات اصلاحی بر راستای ستون فقرات افراد مبتلابه ناهنجاری Sway-back

: پاسچر پشت تابدار یکی از شایع ترین ناهنجاری ستون فقرات در قشر جوان جامعه است که نسبت به ناهنجاری های چون؛ کایفوز، لوردوز و پشت صافی به خاطر ماهیت غیرفعالش با احتمال بیشتری کمردرد و کایفوز شوئرمن را به دنبال خواهد داشت. هدف از تحقیق حاضر ارائه و مقایسه تاثیر سه روش تمرینات اصلاحی بر راستای ستون فقرات افراد مبتلابه پاسچر پشت تابدار می باشد.
تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را دانشجویان مبتلا به پشت تابدار و آزمودنی های تحقیق را 52 دانشجو با میانگین سن، 17/1±61/20، وزن، 34/12±47/67 و قد، 62/6±25/172 تشکیل می داد که به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 13 نفری تجربی و یک گروه کنترل تقسیم بندی شده بودند. راستای ستون فقرات در سطح ساجیتال توسط شاخص های؛ زاویه سر به جلو، زاویه کایفوز، زاویه لوردوز، زاویه تیلت لگن خاصره و زاویه تاب اندازه گیری شد. گروه های تجربی 1، 2 و 3 برای مدت زمان 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و برای 40 تا 80 دقیقه در تمرینات متمرکز بر ناحیه مرکزی بدن، تمرینات متداول و تمرینات ترکیبی شرکت نمودند و گروه کنترل طی این مدت زمان فعالیت های متداول روزانه خود را انجام دادند. داده های جمع آوری شده با روش آماری MANCOVA در سطح معنی داری 05/0 تجزیه وتحلیل گردید.
یافته های تحقیق نشان داد که هر سه روش تمرینی تاثیر معنی داری بر راستای ستون فقرات افراد مبتلابه پشت تابدار دارد، اما تمرینات ترکیبی نسبت به دو روش تمرینی دیگر اثربخشی معنی دارتری (بر اساس اندازه اثر) بر راستای ستون فقرات آزمودنی های مبتلابه پشت تابدار دارد.