تاثیر برنامه گرم کردن (+11) بر پیشگیری از آسیب، میزان چابکی و سرعت دریبلینگ بازیکنان فوتبال مرد جوان

در ارتباط با میزان اثربخشی برنامه (+11) بر پیشگیری از بروز آسیب در نواحی مچ پا و ران سوالات جدی وجود دارد. همچنین در باب میزان اثربخشی برنامه بر بهبود عملکرد بازیکنان فوتبال نیز اطلاعات محدود و متناقضی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه (+11) بر سرعت دریبلینگ، میزان چابکی و پیشگیری از آسیب در بازیکنان فوتبال مرد جوان بود.
روش شناسی: دو تیم حاضر در مسابقات لیگ دسته سوم جوانان کشور (96-95) به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو تیم تجربی (29نفر) و کنترل (30نفر) تقسیم شدند و در طول فصل مورد ارزیابی قرار گرفتند. از روش های آماری خی دو و اگزکت فیشر برای مقایسه میزان بروز آسیب و از روش تی مستقل و همبسته برای ارزیابی عملکرد بازیکنان دو گروه استفاده شد.

بین میزان چابکی بازیکنان گروه کنترل (54/0 ±91/16) و تجربی (48/79±0/16) و سرعت دریبلینگ بازیکنان گروه کنترل (37/1±88/13) و تجربی (95/0±46/13) تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد. بین میزان بروز آسیب دو گروه نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد.

 پژوهش حاضر نشان داد برنامه (+11) بر بهبود سطح عملکرد و پیشگیری از آسیب در بازیکنان فوتبال مرد جوان تاثیر ندارد.