طراحی یک مدل تحلیلی کیفی نگرش گردشگری کودکان در جهت توسعه اجتماعی از طریق سرمایه های ناملموس

دوره کودکی از لحاظ شکل گیری هویت فردی و اجتماعی دارای اهمیت می باشد و هرچه کودکان در معرض مراودات اجتماعی قرار گیرند، هوش هیجانی بالاتری خواهند داشت. گردشگری بستر ساز مراودات اجتماعی است درحالی که نقش این پدیده در شکل گیری هویت اجتماعی کودکان نادیده انگاشته شده است. این مطالعه به دنبال کشف انگیزه های ادراک شده سفر و گردشگری کودکان از طریق منافع ادراک شده آنها در سفرهای گذشته انها بوده است. روش جمع اوری داده ها ترکیبی از نقاشی موضوعی کودکان و مصاحبه کوتاه در مورد توصیف نقاشی از زبان خود کودکان می باشد. نقاشی ها و متن مصاحبه ها مورد تحلیل تماتیک قرار گرفتند. کودکان 9 تا 12 ساله دبستان های دولتی و غیر دولتی دخترانه و پسرانه چهار منطقه 1و3و4و12 شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند و در مجموع 105 نقاشی مورد تحلیل قرار گرفت. مدل تحلیلی نقاشی کودکان در 1 فاز توصیفی و 3 فاز تحلیلی طراحی و به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل نقاشی های کودکان، بینشی به ادراک و جهت گیری آنها نسبت به گردشگری ارائه می نماید و شروعی نوآورانه برای تحقیق "با" کودکان است. این مطالعه نشان داد که کودکان عناصر اجتماعی فعالی در توسعه گردشگری خواهند بود و می توانند محور و محرک سفر به حساب آیند.