مدل سازی اتصالات نواحی مختلف مغز افراد مبتلا به اوتیسم با استفاده از شبکه های عصبی سلولی

اوتیسم از جمله بیماری های نافذ رشد در دوران کودکی است که در ارتباطات، درک و شناخت افراد اختلال ایجاد می کند. مطالعاتی که در مورد اتصالات نواحی مغز افراد انجام شده، حاکی از آن است که در اتصالات مغز افراد مبتلا به اوتیسم، نابهنجاری هایی وجود دارد.
استخراج و مطالعه اطلاعات مربوط به بیماری های نوروفیزیولوژیک، به منظور مشخص کردن دقیق نواحی دچار اختلالات مغزی با استفاده از پردازش سیگنالهای الکتروانسفالوگرافی.
در این مقاله، با استفاده از ویژگی های استخراج شده از سیگنالهای ثبتشدهی کودکان سالم و مبتلا به اوتیسم (شامل تبدیل ویولت، آنتروپی و انرژی) ، مدلی مبتنی بر کارکرد مغز این کودکان ارائه شده که قادر است سازماندهی و اتصالات نواحی مغزی آنها را نمایش دهد. این مدل که با استفاده از شبکه های عصبی سلولی طراحی شده، کارکرد مغز را نشان می دهد.
نتایج نشان می دهند که اتصالات درونناحی های نیمکرهی چپ مغز کودکان مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم تفاوت هایی دارد که این تفاوت در نواحی F3، P7، AF3،AF4 وO1 معنادار است. همچنین ارتباط کم نواحی لوب پیشانی و گیجگاهی با ناحیهی لوب مرکزی و تعاملات کمتر نواحی همسایه نیز کاملا« مشهود است.