بررسی عوامل موثر بر کاهش جرائم فردی و افزایش امنیت در فضاهای شهری با استفاده از نظریه CPTED

امروزه امنیت در فضاهای شهری یکی از مهمترین شاخصهای کیفیت زندگی و کیفیت فضا محسوب می شود و بهرغم اینکه مساله امنیت در هر جامعه یک مقوله پیچیده و دارای ابعاد متنوع و متعدد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است، در تامین این نیاز نمیبایست از نقش و تاثیر شهرسازی و عوامل محیطی غافل شد. تبیین نقش کالبدی شهر بر کاهش جرائم، موضوع با اهمیتی است که در قالب نظریه های نوین شهرسازی مورد بحث قرار گرفته است. این امر از آن جهت دارای اهمیت است که فرآیندهای طراحی فضاهای شهری کمتر به پتانسیلهای بالقوه مناطق شهر و ساختمانها در کاهش یا جلوگیری از جرائم توجه میشود. رویکرد CPTED در طراحی و برنامهریزی محیط و منظرشهری، در تلاش است تا با رعایت استانداردهای ویژهای در ساخت سیمای محیط کالبدی، به ارتقاء ایمنی در شهر دستیافته و از این راه به احساس امنیت ساکنین شهر کمک نماید. استراتژی CPTED در ارتباط با طراحی محیطی و با هدف کاهش جرم شامل اصول بنیادین است که عبارتند از: تعیین قلمرو، افزایش امکان نظارت طبیعی و مراقبت طبیعی، روشنایی، منظرسازی، امنیت فیزیکی، کنترلدسترسی، فعالیت پشتیبانی و نگهداری که بدون دانستن آنها نمیتوان از این تکنیک استفاده نمود. این پژوهش با تکیهی بر روش تحلیلی-منطقی و با توجه به اطلاعات موجود به تعریف واژه امنیت و تعریف مفهوم امنیت و نظریه های مربوط به کانونهای جرمخیز در فضای شهری پرداخته است و در ادامه به رویکرد CPTED میپردازد و در نهایت راهکارهایی را در راستای بهبودی و ارتقاء امنیت برای کاهش جرائم فردی و اجتماعی در محیط شهری و محیط معماری ارائه شده است.