بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی

این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، روی 40 بیمار 14-1 ساله که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، انجام شد. بیماران به چهار گروه مورد (دهانشویه عسل) ، کنترل مثبت (دهانشویه کلرهگزیدین) ، کنترل منفی (نرمال سالین) و مداخله (دهانشویه بابونه) به تعداد مساوی از نظر سن و جنس تقسیم شدند. در هر گروه پد گازی آغشته به دهانشویه مورد نظر به مخاط سطح گونه، کام و زبان مالیده شد. طی روزهای اول، هفتم و چهاردهم پس از شیمی درمانی، دهان کودکان از نظر وجود موکوزیت بر اساس معیار WHO مورد معاینه قرار می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ، در سطح معنی داری 05/0 ، با استفاده از آزمون کروسکال - والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند.
میزان موکوزیت ایجاد شده در روز اول مورد بررسی در کلیه گروه های مورد بررسی صفر بود. در روز هفتم نیز در کلیه گروه ها به جز نرمال سالین (30 % در حد خفیف و 30 % در حد متوسط) صفر و در روز چهاردهم نیز در کلیه گروه ها به جز نرمال سالین (100% خفیف) صفر بود.