بررسی پاسخ بالینی و پاتولوژیک به درمان نئوادجونت در بیماران با کانسر پستان پیشرفته موضعی و ارتباط آن با فاکتورهای بیولوژیک و نوع کموتراپی

سرطان پستان پس از سرطان ریه، دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان و پس از سرطان غیرملانومی پوست، شایع ترین سرطان زنان است. با توجه به اهمیت موضوع، تشخیص و درمان در مراحل ابتدایی تر بیماری باید انجام شود و هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج پاسخ به درمان نئوادجوانت در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشرفته موضعی بوده است.
این مطالعه به شکل یک مطالعه مقطعی در بیمارستان قاضی تبریز انجام گرفته است. 77 بیمار مبتلا به سرطان پستان موضعی پیشرفته شناسایی شده و اطلاعات مربوطه از پرونده بیمار گردآوری شده است. بر اساس نوع شیمی درمانی 38 نفر (4/49%) در گروه درمانی با تاکسوتر و 39 نفر (6/%50) در بیماران بدون تاکسوتر، هردو با پایه رژیم آنتراسایکلین تحت درمان قرار گرفتند و آنالیز توصیفی داده ها انجام گرفت و با استفاده از محاسبه ترتیبی داده ها، اثرات درمانی استفاده از تاکسوتر به طور مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت.
در بین بیماران مورد مطالعه، در بعد از درمان در 21 نفر (3/%27) عدم پاسخ، در 43 نفر (8/%55) پاسخ نسبی و در 13 نفر (9/%16) پاسخ کامل وجود داشت، که 3 نفر (%23) به رژیم بدون تاکسوتر و10 نفر (%77) به رژیم با تاکسوتر پاسخ کامل به درمان داشت. همچنین 14 (2/%18) نفر از کل بیماران گیرنده HER-2 مثبت بودند، که در HER-2 مثبت ها پاسخ کامل به درمان نداشتیم و پاسخ نسبی 10 نفر (4/%71) بود.