بررسی مدل علی رابطه تمایزیافتگی خود و ابعاد رفتار جامعه پسند با واسطه گری هویت اخلاقی

رفتار جامعه پسند نوع خاصی از رفتار هدفمند است که به منظور رفاه دیگران انجام می شود. در کنار تنوع رفتارهای جامعه پسند، نکته حائز اهمیت، شرایط و زمینه تحقق این نوع رفتارهاست. در این پژوهش، رابطه ساختاری تمایزیافتگی خود و ابعاد رفتار جامعه پسند با واسطه گری هویت اخلاقی در قالب یک مدل علی بررسی می شود. ابتدا 239 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. سه مقیاس معتبر شامل پرسشنامه فرم کوتاه تمایز خود (DSI-SE) اریک، پرسشنامه رفتار جامعه پسند پنر و همکاران، و پرسشنامه هویت اخلاقی آکویینو و رید برای سنجش متغیرهای مدل به کار گرفته شدند. روایی و پایایی ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، بررسی و تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل مسیر انجام گرفت و برای بررسی معناداری واسطه گری و برازش مدل، از نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد. با توجه به یافته ها، تمایزیافتگی به نحو منفی، رفتار جامعه پسند معطوف به دیگران را پیش بینی می کند. هویت اخلاقی نیز رفتار جامعه پسند کمک رسانی را به نحو مثبت و رفتار جامعه پسند معطوف به دیگران را به نحو منفی پیش بینی می کند. همچنین هویت اخلاقی، نقشی واسطه ای در رابطه میان تمایزیافتگی خود و رفتار جامعه پسند ایفا می کند. درمجموع، نتایج این پژوهش نشانگر اهمیت تمایزیافتگی خود و هویت اخلاقی در رفتار جامعه پسند است.