مقایسه فعالیت ضدمیکروبی آموکسی سیلین بارگذاری شده در نانوذرات کیتوزان با آموکسی سیلین آزاد برعلیه برخی باکتری های گرم مثبت و گرم منفی

مقاومت آنتی بیوتیکی، زمینه را برای جایگزینی روش های درمانی جدید فراهم کرده است. مطالعات نشان می دهند عوامل ضدباکتریایی در حالت نانوفرموله، اثرات درمانی بهتری دارند. در این مطالعه، فعالیت ضدمیکروبی آموکسی سیلین بارگذاری شده در نانوذرات کیتوزان در مقایسه با آموکسی سیلین آزاد برعلیه برخی باکتری های گرم مثبت و گرم منفی بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی، نانوذرات با روش ژلی شدن یونی تهیه گردید. نانوذرات حاصله توسط پراکندگی نور دینامیکی، میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه مشخصه یابی شد. فعالیت ضدباکتریایی آموکسی سیلین و نانوذرات برعلیه سوش های استاندارد و بالینی استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین، اشرشیاکلی و انتروکوکوس فکالیس با تعیین حداقل غلظت مهارکننده رشد، حداقل غلظت کشنده و قطر ناحیه مهار رشد بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند.
اندازه نانوذرات کیتوزان و نانوذرات کیتوزان بارگذاری شده با آموکسی سیلین به ترتیب 88 و 106 نانومتر تعیین شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات کیتوزان بارگذاری شده با آموکسی سیلین، بیشتر از آموکسی سیلین و نانوذرات کیتوزان بدون دارو بود و با مقادیر کمتر حداقل غلظت مهارکننده رشد (375/0 میلی گرم برمیلی لیتر) و حداقل غلظت کشنده (2 میلی گرم برمیلی لیتر) و نواحی بزرگتر مهار (28 میلی متر) تعیین گردید. همچنین بیشترین و کمترین حساسیت نسبت به نانوذرات به ترتیب مربوط به انتروکوکوس فکالیس و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بود.