فعالیت الکترومایوگرافی بخش های مختلف عضله دلتوئید و فوق خاری هنگام آبداکشن پویای اندام فوقانی در سرعت و بارهای متفاوت در افراد جوان سالم

: درک نحوه عملکرد عضلات شانه هنگام حرکات پویای مختلف در درک مکانیسم اساسی آسیب های شانه در فعالیت های ورزشی موثر است. هدف این پژوهش شناسایی فعالیت الکتریکی عضلات دلتوئید و فوق خاری هنگام آبداکشن آهسته و سریع شانه با و بدون بار خارجی در افراد جوان سالم بود.
در تعداد 16 دختر 28-20 ساله با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی سطحی ((MA-300 فعالیت عضلات دلتوئید (قدامی، میانی، خلفی) و فوق خاری هنگام حرکات 90 درجه آبداکشن آهسته (22 درجه بر ثانیه) و تند (45 درجه بر ثانیه) که با و بدون یک دمبل (معادل 5% جرم بدن) تکرار شدند، ثبت گردید. از آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و با سطح معناداری 05/0 P? برای تحلیل آماری استفاده شد.
هنگام آبداکشن با سرعت آهسته بدون بار شدت فعالیت عضلات دلتوئید قدامی، میانی و خلفی و عضله ی فوق خاری به ترتیب 92/1±22/18 %، 97/1±55/50 %، 50/17±60/50 % و 78/3±49/39 % میکروولت بود. در حرکت با و بدون بار فعالیت عضلات دلتوئید میانی و خلفی به طور معنی داری بیش از فعالیت سایر عضلات بود. عامل بار موجب 19/1 برابر افزایش در شدت فعالیت عضلات شد (0001/0P=). با این وجود، بار تاثیر بزرگتری بر عضله ی دلتوئید خلفی نسبت به دیگر عضلات داشت. فاکتور سرعت تاثیر مشابهی را در همه ی عضلات نشان داد.