بررسی پایداری سازه های مکانیکی در حوزه آبخیز بودجان شهرستان دهاقان

امروزه به دلیل استفاده های بیرویه از منابع طبیعی، وضعیت منابع آبی و خاکی در موقعیت بحرانی به سر می برند. برای کنترل و مبارزه با این خطرات، عملیات مختلف از جمله سازه ای در قالب طرح های آبخیزداری در عرصه های منابع طبیعی اجرا می شود که انتظار می رود کارایی لازم را برای مدت پیش بینی شده در طرح داشته باشند. این تحقیق با هدف ارزیابی پایداری سازه های احداث شده در رودخانه اصلی حوضه آبخیز بودجان شهرستان دهاقان استان اصفهان انجام شد. در ابتدا بازدید های صحرایی در منطقه انجام شد و مشخصات سازه ها و تخریب های ایجاد شده در آن ها ثبت گردید و رواناب و سیلاب حوضه با دوره های برگشت مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. مطابق این ارزیابی، تخریب در دو بند توری سنگی وجود نداشته و در 39 بند سنگ و ملاتی، آبشستگی و اجرای بد سازه به ترتیب با 34% و 17% از عوامل تخریب سازه ها می باشد. با توجه به عمر کم سازه ها علایم خسارت ها مشاهده شده در آن ها نمایانگر شروع تخریب است. چنان چه مرمت و اصلاح نگردند در آینده با مشکل روبه رو می گردند. همچنین تحلیل یکی از سازه های نمونه طرح نشان داد، پدیده های لغزش، واژگونی و پایپینگ در سازه ها بر اساس حداکثر دبی مشاهده شده وجود نداشته و فقط احتمال نشست سازه در بستر وجود دارد که شاید ناشی از وزن آن به لحاظ طراحی دست بالای (over design) آن است.