حکمرانی وبرنامه ریزی حوضه رودخانه/آبخیز

نگاهی نقادانه به سند چشم انداز و برنامه راهبردی دراز مدت وزارت نیرو حاکی از آن است که نشانه هایی از تغییر تفکر از یک نگاه مکانیکی سنتی به سمت نگاه سیستمی در حال تکوین است؛ اما ضرورت دارد با نگاه اکوسیستم-محور، ارکان و اجزاء لازم، منسجم تر ترسیم شده و اهداف و اولویت ها مشخص شوند. همچنین، لازم است برای رسیدن به اهداف و راهبردها، نظام برنامه ریزی در قالب حوضه های رودخانه ای وآبخیزها به طور سلسله مراتبی و چند مقیاسی طراحی شود. از طرف دیگر، نبود برنامه مدون و شاخص-محور برای حوضه های رودخانه ای و آبخیزها، از جمله دلایل اصلی کسب توفیق محدود در مدیریت منابع آب کشور می باشد. نداشتن چارچوب مفهومی منسجم و ساختارمند برای ارزیابی و مدیریت جامع نیز از دیگر کاستی ها به شمار می رود. در این نوشتار، با روش مقایسه تحلیلی، تفکر حکمرانی آبخیز به عنوان یک پارادایم جدید که کاملا همسو با نگاه اکوسیستم-محور و راه حل های مبتنی بر طبیعت است، به جای حکمرانی آب معرفی می شود.