تاثیر تصویر ذهنی ساکنان از محل سکونت خود بر میزان حمایت آنان از گردشگری (مطالعه موردی: شهر تبریز)

تصویر ذهنی (مثبت یا منفی) که ساکنان یک منطقه از محل سکونت خود دارند بر میزان حمایت آنها از گردشگری در آن منطقه تاثیر بسزایی داشته و میزان حمایت ساکنان محلی بر توسعه گردشگری میتواند نقش تعیین کننده ای داشته باشد. بنابراین در این مطالعه به بررسی میزان حمایت ساکنان از توسعه گردشگری و تبیین عوامل موثر بر سطح حمایت (تصویر ذهنی) پرداخته می شود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی – تحلیلی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از رویکرد معادلات ساختاری، روش حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده می شود. مدلسازی معادلات ساختاری بسط مدل خطی عمومی است که به محقق امکان می دهد مجموعه ای از معادلات رگرسیون را به گونه ای همزمان آزمون کند.
ابزار اصلی گردآوری اطلاعات، پرسشنامه می باشد. بدین منظور تعداد 384 پرسشنامه به روش نمونه گیری طبقه ای ساده، در سه ماهه دوم سال 1395 (تیر ماه- شهریور ماه) بین جامعه آماری تحقیق که شامل سه گروه خانوارهای ساکن معمولی، فعالان بخش تجاری - خدماتی و مسئولین بخش عمومی بوده، توزیع گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد ارتباط مثبت و معناداری بین تصویر ذهنی ساکنان از شهر تبریز و حمایت آنان از توسعه گردشگری وجود دارد. بالاترین میزان حمایت از توسعه گردشگری به ترتیب مربوط به ساکنان شاغل در بخش تجاری و خدماتی (ضریب مسیر 376/0) ، ساکنان شاغل در بخش عمومی (ضریب مسیر 227/0) و در نهایت خانوارهای ساکن معمولی (ضریب مسیر 212/0) می باشد. حمایت اندک ساکنان از توسعه گردشگری می تواند ناشی از نگرانی های آنها نسبت به اثرات و پیامدهای نامطلوب توسعه گردشگری یا عدم بهره مندی از منافع حاصل از گردشگری در جامعه میزبان باشد. علی رغم اینکه هر سه گروه از توسعه گردشگری حمایت می کنند، میزان این حمایت اندک بوده و مسئولان امر باید سیاستگذاری های مناسبی جهت افزایش حمایت جامعه میزبان ترتیب دهند.