الگویی برای گزارشگری مالی و غیرمالی بانک ها: از طریق شاخص سازی گزارشگری شهروند شرکتی

رکود تورمی، پدیده ای است که امروزه از آن به عنوان چالش اصلی در محیط اقتصادی ایران یاد می شود. در این اقتصاد، تجهیز و تخصیص منابع عمدتا از طریق نظام بانکی صورت می گیرد. مساله اصلی در پژوهش حاضر، افشای ناقص برخی اطلاعات مالی و غیرمالی بانک ها به دلیل نبود الگوی مدون است. نظریه اقتصاد سیاسی و شهروند شرکتی، از مهم ترین نظریه های مطرح در این مقاله می باشند. بر اساس این نظریه ها، بنگاه اقتصادی به عنوان نوعی شهروند تلقی می شود و تمرکز گزارش های مالی و غیرمالی آن مبتنی بر تضاد طبقاتی و بی عدالتی است. از این رو، بانک ها به عنوان یک شهروند در قبال جامعه پاسخ گو هستند و جهت ایفای این امر نیاز است تا به گزارشگری شهروند شرکتی بپردازند. این نوع گزارشگری به این موضوع اشاره دارد که، چگونه بانک ها نقش خود را در جامعه ایفا می کنند. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، تدوین الگویی برای گزارشگری مالی و غیرمالی بانک ها از طریق شاخص سازی گزارشگری شهروند شرکتی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است و از نظر شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات، از نوع توصیفی و پیمایشی (پرسش نامه) است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار لیزرل صورت گرفته و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش ساختار چند بعدی و تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول، دوم و سوم استفاده شده است. الگوی نهایی به دست آمده شامل چهار بعد، 15 مولفه و 90 شاخص است که می تواند به عنوان الگوی بومی و بدیع برای گزارشگری مالی و غیرمالی بانک های ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.