بررسی شیوع و تشخیص ملکولی باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک منتقله توسط هوا در بخش های مراقبت ویژه

طی دو دهه گذشته اهمیت انتقال از طریق هوا در اپیدمیولوژی عفونت های اکتسابی در بیمارستان مورد توجه قرار گرفته است. به دلیل حضور بیماران دارای شرایط کلینیکی ناپایدار و حساس به عفونت در بخش مراقیت ویژه (ICU) انتقال از طریق هوا در این بخش از اهمیت و حساسیت بیش تری برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع و تشخیص ملکولی باکتری های هوابرد مقاوم به آنتی بیوتیک در بخش های مراقبت ویژه چهار بیمارستان آموزشی انجام شده است.

این مطالعه به صورت مقطعی در بخش مراقبت های ویژه در چهار بیمارستان آموزشی انجام شد. تعداد 32 نمونه هوا با استفاده از نمونه بردار ایمپینجر (AGI) برداشت شد. تشخیص باکتری های هوابرد با استفاده از محیط کشت دارای آنتی بیوتیک های انتخابی و بدون آنتی بیوتیک صورت گرفت. آزمون Polymerase Chain Reaction (PCR) جهت بررسی حضور هفت ژن متداول بر روی ایزوله های مقاوم انجام شد.

درصد شیوع باکتری های مقاوم بین 6% تا 37% متغیر بود. بیش ترین شیوع ایزوله های مقاوم باکتریایی به ترتیب مربوط به اگزاسیلین، سفتازیدیم، ونکومایسین، جنتامایسین و سفازولین بوده است. همه ژن های انتخابی در باکتری های هوابرد مقاوم شناسایی شد که بیش ترین و کم ترین فراوانی به ترتیب مربوط به ژن OXA23 و AAC (3) -I بود. فراوانی بالایی از ژن mecA (21%) وblaTEM (34%) در ایزوله ها تشخیص داده شد. شناسایی ژن OXA51 نشان دهنده این است که گونه اسینتوباکتر، اسینتوباکتر بومانی است. استافیلوکک مقاوم به متی سیلین (MRS) دومین گونه غالب در بین ایزوله های بخش ICU بوده است.

در این مطالعه شناسایی گونه های استافیلوکوک و اسینتوباکتربومانی به عنوان غالب ترین پاتوژن ها، احتمال انتقال هوابرد این باکتری ها و نقش آن ها را در گسترش عفونت بیمارستانی در بخش های ICU نشان می دهد.