تاثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای در تمرین (تمرین مسدود، تمرین تصادفی) بر کارکردهای حسی-حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه و اهداف
اختلال هماهنگی رشدی یکی از شایع ترین اختلالات تاثیرگذار بر کودکان در سنین 5 تا 8 ساله می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات با تداخل زمینه ای متفاوت (تمرینات تصادفی و مسدود) بر کارکرد های حسی-حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی 5 تا 9 ساله شهر مشهد بود. از بین تمامی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر مشهد، 45 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری (پرسش نامه اختلال هماهنگی رشدی، بهره هوشی) انتخاب و پس از تکمیل کردن پرسش نامه عصب روان شناختی کانرز به عنوان پیش آزمون، به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره (گروه تمرینات تصادفی، گروه تمرینات مسدود و گروه کنترل) تقسیم شدند. در ادامه گروه های تجربی حاضر در تحقیق تمرینات با تداخل زمینه ای متفاوت را برای 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای انجام دادند و در انتها دوباره از کلیه افراد به وسیله پرسش نامه عصب روان شناختی کانرز، پس آزمون به عمل آمد. برای بررسی نرمال بودن داده های تحقیق از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون t همبسته و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد بین تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون دو گروه آزمایش در متغیر های تحقیق تفاوت معنادار وجود دارد. با این حال هیچ گونه تفاوت معناداری بین تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین یافته های تحقیق حاضر نشان داد که بین دو گروه با تمرینات تداخل زمینه ای متفاوت، تفاوت معناداری وجود دارد و گروه تمرین تصادفی بهبود بیشتری در کارکردهای حسی-حرکتی بعد از تمرینات پیدا کردند (04/0P=). بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که تمرینات با تداخل زمینه ای بیشتر می تواند موجب بهبود بیشتر کارکرد های حسی-حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شود.