بررسی کیفیت زندگی و دردهای اسکلتی-عضلانی مراقبان کودکان فلج مغزی در مدارس جسمی-حرکتی

مقدمه و اهداف:
کودکان فلج مغزی، به دلیل محدودیت در انجام کارهای روزمره، در مدرسه نیاز به مراقب دارند. مراقبان مدارس جسمی-حرکتی، کارهای مراقبتی کودک را در زمان مدرسه انجام می دهند. فراهم کردن این سطح از مراقبت، همراه با استرس های فیزیکی، روحی و روانی است که می تواند بر سلامت و در نتیجه کیفیت زندگی مراقبان تاثیرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی دردهای اسکلتی-عضلانی و کیفیت زندگی مراقبان کودکان فلج مغزی در مدارس جسمی-حرکتی بود. در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر، مراقبان کودکان فلج مغزی شاغل در مدارس جسمی-حرکتی شهرهای تهران، اصفهان و کرج در صورت تمایل و بر اساس ملاک های ورود به مطالعه وارد شدند. این افراد شامل 92 شرکت کننده بودند. ابزارهای مورد استفاده، نسخه فارسی شده پرسش نامه کیفیت زندگی SF-36 و پرسش نامه درد اسکلتی-عضلانی نوردیک و مقیاس آنالوگ بصری بود. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میانگین کیفیت زندگی مراقبان در حیطه سلامت فیزیکی و روانی به ترتیب 81/58 و 01/59 بود. بیشترین شیوع درد و محدودیت عملکرد ناشی از آن در کمر و زانو بود و بیشترین شدت درد در شانه، گردن، پشت و کمر دیده شد. درد اسکلتی-عضلانی و کیفیت زندگی همبستگی معناداری داشتند (001/0, P=523/0=r). همچنین مدت اشتغال، بیمه، ساعات کاری، درآمد و تعدد وظایف شغلی با دردهای بدنی رابطه معناداری داشت (05/0P<). مراقبت دائم از تعداد زیاد کودکان فلج مغزی و انجام کارهای سنگین و تکراری مراقبتی، باعث کاهش کیفیت زندگی و ایجاد دردهای بدنی در مراقبان مدارس جسمی-حرکتی می شود. پیشنهاد می شود با ایجاد حمایت های بیشتر و آموزش اصول مراقبتی پیش از استخدام مراقبان، به پیشگیری از بروز دردهای بدنی آنها کمک شود.