تاثیر یک دوره تمرینات تناوبی خیلی شدید و تداومی بر تراکم ‏و محتوای معدنی استخوان در رت های بالغ نر

مقدمه و اهداف:
با توجه به اهمیت برطرف کردن پوکی استخوان هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تناوبی خیلی شدید و تداومی بر تراکم و محتوای معدنی استخوان در رت بالغ نر بود. در تحقیق حاضر از 27 رت‏ بالغ نژاد ویستار با میانگین وزنی (20±190) گرم استفاده شد. موش ها به سه گروه مساوی تمرینات تناوبی خیلی شدید (9n=) ، تمرینات تداومی (9n=) و گروه کنترل (9n=) با رژیم غذایی یکسان تقسیم شدند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی 6 هفته‏ای، به دنبال بیهوشی، کشتار نمونه‏ها انجام شد. پروتکل تناوبی خیلی شدید معادل 95 الی 100 درصد بیشینه اکسیژن مصرفی بود. جلسه اول تمرین تداومی با شدتی معادل 80 درصد بیشینه اکسیژن مصرفی شروع و هر جلسه یک دقیقه به زمان تمرین و هر هفته یک متر بر ثانیه بر سرعت افزوده می شد. استخوان‏ ران با دقت بیرون آورده شده و در محلول فرمالین قرار گرفت. ارزیابی تراکم استخوان‏ و محتوای معدنی استخوان با روش دگزا در گردن فمور انجام شد. پس از تمرین برای تحلیل داده‏های آنالیز واریانس یک طرفه از آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 5/0 استفاده گردید. در عامل تراکم استخوان افزایش غیرمعنادار گروه تناوبی خیلی شدید و همچنین کاهش غیرمعنادار گروه تمرینات تداومی نسبت به گروه کنترل و در گروه تناوبی خیلی شدید افزایش معنادار محتوای معدنی استخوان نسبت به گروه تداومی و کنترل مشاهده شد. با توجه به اینکه تمرینات تناوبی خیلی شدید افزایش محتوای معدنی استخوانی را به همراه داشته‏است؛ لذا به نظر می رسد این روش تمرینی با رعایت دقیق اصول علمی تمرینی (از قبیل سن، جنس، سابقه فعالیت، دسترسی مناسب به مواد غذایی و غیره) بتواند تاثیر مطلوبی بر افراد در معرض پوکی استخوان داشته باشد.