حرکت درمانی با محدودیت اجباری در بهبود عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک: مرور ادغام یافته و نظر خبرگان

حرکت درمانی با محدودیت اجباری یکی از روش های موثر در بهبود عملکرد حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک است که انواع مختلفی دارد. هدف مطالعه مروری ادغام یافته حاضر، بررسی تاثیر محدودیت درمانی در کودکان با فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک و ایجاد یک دستورالعمل مشخص برای استفاده ی این روش در این کودکان بود.

در مطالعه ی ترکیبی و دو مرحله ای حاضر، ابتدا در یک بررسی ادغام یافته سیستماتیک کلیه مقالات فارسی و انگلیسی بین سال های 2000 تا 2015 درباره ی حرکت درمانی با محدودیت اجباری در کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک با کلیدواژه های فلج مغزی، همی پلژی، حرکت درمانی با محدودیت اجباری، توانبخشی و کاردرمانی استخراج و نتایج آن ثبت گردید. سپس در مرحله ی کیفی نتایج استخراج شده، در پانل خبرگان 5 نفره از کاردرمانگران حرفه ای در حوز ه ی فلج مغزی، مطرح و مورد بررسی قرار گرفت.

در بررسی انجام شده 36 مقاله مرتبط با محدودیت درمانی در فلج مغزی و عملکرد اندام فوقانی یافت شد. ابتدا با بررسی خلاصه ی مقالات، تنها 14 مقاله که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. سپس متن کامل مقالات مرتبط با مداخلات در بهبود عملکرد دست بیماران فلج مغزی مورد بررسی قرار گرفت.

در بررسی های انجام شده تاثیر مثبت حرکت درمانی با محدودیت اجباری در بهبود عملکرد حرکتی کودکان فلج مغزی اثبات شده بود، ولی نتایج به شکل یک دستورالعمل مشخص نبوده؛ لذا با توجه به نظر خبرگان و متخصصین یک دستورالعمل مشخص برای این درمان تدوین شد. همچنین تاثیر این درمان با اسلینگ یا اسپیلنت به مدت 14 روز، روزی 6 ساعت همراه با مداخلات کاردرمانی و فیزیوتراپی بیشتر بود.