مقایسه خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان فعال و غیرفعال ورزشی

فعالیت های بدنی از قبیل فعالیت های ورزشی گروهی و فعالیت فوق برنامه در مدارس می توانند موجبات رشد و سلامت اجتماعی را فراهم آورد. هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش آموزان فعال و غیرفعال بود.

کلیه دانش آموزان پسر مقطع دوره اول و دوره دوم دبیرستان های شهرستان اقلید در سال تحصیلی 1396-1395 جامعه آماری این پژوهش توصیفی (علی- مقایسه ای) را تشکیل می دادند که از بین آنها 230 نفر (117 نفر فعال و 113 نفر غیر فعال) به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های ابعاد خودکارآمدی موریس (2001) ، خودکارآمدی خلاق کارووسکی (2010) و رضایت از زندگی هیوبنر (2001) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های t مستقل و u مان-ویتنی استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته های پژوهش نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی (0001/0 = P) ، اجتماعی (007/0 = P) ،، عاطفی (001/0 = P) ، و خلاق (033/0 = P) ، و نیز رضایت از زندگی (0001/0 = P) ، بین دانش آموزان فعال و غیرفعال تفاوت معناداری دارد و در دانش آموزان فعال بیشتر از دانش آموزان غیر فعال است.

بر اساس نتایج تحقیق می توان گفت با توجه به نقش و اهمیت فعالیت های ورزشی خصوصا فعالیت های ورزشی گروهی در رشد اجتماعی دانش آموزان، آموزش و پرورش می تواند با ایجاد زمینه های انجام فعالیت های ورزشی گروهی در باشگاه های ورزشی، زمینه رشد اجتماعی هرچه بیشتر افراد و رشد ویژگی های شخصیتی آن ها را مهیا کند.