بهبود ماندگاری پس از برداشت میوه دو رقم توت فرنگی (.Fragaria× ananassa Duch) با کاربرد اسید آمینه ها در سیستم کشت بدون خاک

میوه توت فرنگی، به دلیل برخورداری از بافتی نرم، عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. منظور بررسی اثر کاربرد اسیدهای امینه بر عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی، پژوهشی به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی، در گلخانه پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه اسید آمینه (گلوتامین، آلانین و آرژنین) در سه سطح (صفر، 500 و 1000 میکرومولار) و دو رقم توت فرنگی (کاماروسا و گاویتا) بودند. میوه های توت فرنگی، در مرحله رسیدن تجاری، برداشت شده و به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس، میوه ها در ظروف پلاستیکی بسته بندی و در یخچال با دمای 4 درجه سلسیوس قرار گرفتند. بعد از 15 روز، میزان مواد جامد محلول (TSS) ، اسید قابل تیتراسیون، شاخص طعم (TSS/TA) ، آنتوسیانین کل، فنل کل، فلاونوئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و درصد کاهش وزن میوه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تیمار آلانین 1000- رقم گاویتا بهترین شاخص طعم (41/18) را دارد. همچنین، کمترین کاهش وزن مربوط به تیمارهای آلانین 500- رقم گاویتا (18%) و آرژنین 500- رقم گاویتا (5/14 درصد) بود که از نظر آماری با هم تفاوت معنی داری نداشتند. بیشترین کاهش وزن نیز در تیمار گلوتامین 500- رقم گاویتا (5/65 درصد) مشاهده گردید. همچنین، تیمار گلوتامین 500 در رقم گاویتا بیشترین مقدار آنتوسیانین را داشت. از این آزمایش می توان نتیجه گرفت که با کاربرد اسیدهای آمینه آلانین و آرژنین در قبل از برداشت میوه های توت فرنگی می توان عمر پس از برداشت و کیفیت آنها را افزایش داد.