بررسی رابطه هوش هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی

ژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری شامل 310 نفر از کودکان پیش دبستانی مراکز مهد کودک سه ستاره شهرستان ساری بود که از این عده 150 کودک پیش دبستانی با توجه به جدول کرجسی و مورگان و با روش تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) ، مقیاس هوش هیجانی شوته و همکاران (2001) ، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگایل و همکاران، 1989) و مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که رابطه منفی معناداری میان ابعاد هوش هیجانی از جمله درک هیجانی، نظم جویی هیجانی و به کارگیری هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان وجود دارد. همچنین هوش هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی پیش بینی کننده ای مناسب برای اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی است. با توجه به میزان t و سطح معناداری مشخص شد که در میان عاملهای پیش بین، مولفه های درک هیجانی، نظم جویی هیجانی، تاب آوری و شادکامی مادران سهمی مناسب در تبیین اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی دارند. با توجه به مدل نهایی، نظم جویی هیجانی، درک هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی به ترتیب بیشترین تاثیر را در کاهش اضطراب جدایی کودکان دارند.