تاثیر تمرین هوازی شدید بر تغییرات سطوح سرمی برخی شاخص های مهاری و تحریکی آنژیوژنز در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

اختلال در عملکرد عروقی یکی از پیامدهای بیماری دیابت است. فعالیت بدنی نیز در بهبود این اختلال نقش بسزایی دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی شدید بر تغییرات سطوح سرمی برخی شاخص های مهاری و تحریکی آنژیوژنز در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.

در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون که بین بیماران زن دیابتی نوع دو ساکن شهر گرگان در سال 1396 اجرا شد، 28 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به دو گروه تمرین و کنترل (هر گروه، 14 نفر) تقسیم شدند. مداخله تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت (80-70%) حداکثر ضربان قلب و با تکرار 3 جلسه در هفته بود. قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، سطوح سرمی نیتریک اکساید، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و اندواستاتین و شاخص های متابولیک اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 24 از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت.

اجرای 8 هفته تمرین هوازی شدید سبب افزایش معنی دار سطوح سرمی نیتریک اکساید (0/016=p) ، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (0/036=p) و افزایش غیرمعنی دار اندواستاتین (0/237=p) شد. همچنین کاهش معنی داری در میزان گلوکز ناشتا (0/027=p) و هموگلوبین گلیکوزیله (0/003=p) نسبت به گروه کنترل دیده شد.

تمرین هوازی منظم باعث بهبود سطوح سرمی شاخص های مرتبط با آنژیوژنز و شاخص های متابولیک زنان مبتلا به دیابت نوع دو می شود.