تاثیر همزمان فعالیت تمرینی منظم و ویتامین D بر سطح آپپتوز و آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب در رت های نر قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه

اثرات بیولوژیک ترکیبات اکسید کننده قوی در بدن انسان ، تحت کنترل عوامل آنتی اکسیدان است. اختلال در عمل اندامها ممکن است نتیجه واکنش هایی میان رادیکالهای آزاد با غشاء سلول ها باشد. معلوم شده است که هدف اصلی رادیکال های اکسیژن لیپیدهای غشاء سلول ها می باشد. هدف از مطالعه حاضر ، بررسی آسیب پذیری سلول های میوکارد و ارزیابی آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلب رت های نر می باشد.

60 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با وزن 20±220 گرم و 10-8 هفته ای به طور تصادفی به 10 گروه n=6 مطابق با مداخلات استرس، ویتامین D و فعالیت تمرینی منظم ، شامل گروه شاهد ، آب اکسیژنه (H) ؛ آب اکسیژنه دو برابر (2H) آب اکسیژنه ویتامین دی (HD) ، آب اکسیژنه دوبرابر ویتامین دی 2HD)) ، آب اکسیژنه تمرین (HE) ، آب اکسیژنه دو برابر تمرین (2HE) ، آب اکسیژنه تمرین ویتامین دی (HDE) ، آب اکسیژنه دوبرابر تمرین ویتامین دی ((2HDEو نهایتا دی متیل سولفوکساید سالین(DMSO) تقسیم وبه مدت 8 هفته تحت پروتکل مداخله قرار گرفتند سپس غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلب اندازه گیری وبا استفاده از تجزیه وتحلیل واریانس سه طرفه تحلیل شد. سطح معنی داری برابر 0. 05 در نظر گرفته شد.

یافته ها نشان داد که تمرین باعث افزایش SOD و GPX شد اما افزایش کاتالاز معنادار نبود. همچنین از سوی دیگر تلفیق تمرین ، ویتامین d و آب اکسیژنه تاثیر هم افزایی در مهار فعالیت پروتئین fas دارد ، و در حفاظت وپیشگیری از عوارض ناشی از آپپتوز والتهاب میوکارد موثر است.

در رابطه با مصرف دوزهای مختلف H2O2در مقایسه با گروه تمرین و D به تنهایی و یا گروه کنترل نشان داده شد که ترکیب تمرین استقامتی و D باعث افزایش معنادار و خیلی بیشتری در فعالیت آنزیم های SOD و GPX می شود