رابطه تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی با اضطراب مرگ در دانشجویان دانشگاه تهران

یکی از حوزه های مهم سلامت جوانان دانشجو، بعد روانی آن است که نیازمند توجه و پیشگیری از اختلالاتی نظیر اضطراب در آنها است. مواجهه با مرگ و اضطراب ناشی از اجتناب ناپذیر بودن مرگ یک کیفیت روانشناختی جهان?شمول برای تمامی انسان ها محسوب می شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه بین تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی با اضطراب مرگ در بین دانشجویان انجام شد.

این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی بود. شرکت?کنندگان در پژوهش حاضر را 206 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران در سال 1390 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، مقیاس اضطراب مرگ (DAS) ، مقیاس خودشکوفایی (SISA) و مقیاس تصویر ذهنی از خدا (GI) بودند. داده های پژوهش با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج مطالعه نشان داد که بین تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی همبستگی معناداری وجود داشت (0/01<p) به طوری که با افزایش میزان خودشکوفایی افراد، مقادیر مولفه های تصویر ذهنی از خدا (به جز مولفه چالش) نیز، افزایش می یافت. همچنین بین اضطراب مرگ و مولفه های تصویر ذهنی از خدا (به جز مولفه چالش) با خودشکوفایی، همبستگی معکوس دیده شد (0/01<p). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی، قادر به پیش بینی اضطراب مرگ در دانشجویان می باشند.

براساس یافته ها، متغیرهای تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی توانایی تبیین اضطراب مرگ را در دانشجویان دارند لذا از طریق بهبود تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی در دانشجویان، می توان اضطراب مرگ را در آن ها کاهش داد.