تبیین جایگاه فرهنگ در روابط ایران و چین

چین و ایران هر دو کشوری قدیمی و متمدن در آسیا بوده و در طول تاریخ مناسبات بسیار نزدیکی با هم داشته اند و در مقطعی از تاریخ به عنوان دو امپراطوری همسایه بودهاند. یااد آوری روناد تاارییی روابط بین چین جدید و ایران از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار است که تاثیرات شگرفی بر حوزه های اقتصادی, سیاسی و فرهنگی دو کشور داشته است. از این رو بررسی جایگاه فرهنا در رواباط ایان دو کشور دارای اهمیت بسزایی است. هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه فرهن در روابط دو کشور مهام آسیا و تاثیرات متقایل آن میباشد. سؤال اصلی پژوهش این است که فرهن چه نقاش و جایگااهی در روابط میان دو کشور ایفا میکند. فرضیه پژوهش بیانگر این است که فرهن در فرایند رواباط تاارییی ایران و چین منجر به شکل گیری میراث مشترک فرهنگی بین دو کشور گردیده است. یافته های ایان پژوهش توصیفی – تحلیلی که با بهره گیری از رویکرد سازه انگاری در روابط بین الملل به رشته تحریار درآمده است حاکی از این نتیجه است که میراث مشترک فرهنگی شکل گرفته میان دو کشور و به رغم برخی تضادهای موجود منجر به هم گرایی دو کشور در حوزه های گوناگون شده است.