فرهنگ به مثابه بستر سیاست در عهد پهلوی

در دوران دودمان پهلوی اقدامات ساختار شکنانه قابل توجهی روی داد که هریک با دخالت مستقیم دولت و دربار صورت می گرفت. مشخصه اصلی این اقدامات ساختارشکنانه را شاید بتوان در باستان گرایی مدرن یافت. در این رهیافت، باستان گرایی و مدرنیته توامان با سرعتی شتاب آلود مسیری را طی می کردند که مقصد آن حذف تدریجی سنت های دینی و بومی و جایگزینی مدلی ناهمخوان با زیست بوم فرهنگی ایرانیان بود. به تعبیر دیگراین خانواده بستری فرهنگی را بسط دادند که سیاست های فرهنگی و سیاسی زاییده این بستر هستند و تمام سیاستگذاری های دوره حکومت پدر و پسر برخاسته از این زمینه است. این مقاله در پی توصیف و تفسیر فرهنگی از سیاست های پهلویان است.