تاثیر اجرای برنامه مدیریت استرس بر اضطراب و تاب آوری کارکنان فوریت پزشکی

اضطراب و استرس یکی از مشکلات عمده در زندگی روزمره کارکنان فوریت پزشکی محسوب می شود. تجربه این عوامل تنش زا و عوارض ناشی از آن، می توانند موجب کاهش کیفیت کار و تمایل به ادامه خدمت فرد گردند. یکی از استراتژی های مقابله ای در زمان رویارویی با این شرایط، استفاده از رویکرد تاب آوری است این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس بر میزان تاب آوری و اضطراب در پرسنل فوریت پزشکی طراحی و اجرا شد. این مطالعه نیمه تجربی در فاصله زمانی سالهای 1396-1395 بر روی کارکنان فوریت پزشکی شاغل در 176 پایگاه شهری و جاده ای اورژانس 115 تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد اجرا گردید. برای افراد حاضر در گروه آزمودنی، هشت جلسه کارگاه آموزش مدیریت استرس 45 دقیقه ای برگزار گردید. قبل و بعد از مداخله پرسش نامه های تاب آوری کانر و داویدسون و پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر برای هر دو گروه تکمیل شد. از آزمونهای آماری تی زوجی، تی مستقل، من ویتنی، ویکاکسون و آنالیز کوواریانس جهت مقایسه های درون و بین گروهی در نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید. در این پژوهش، 82 نفر از کارکنان فوریت پزشکی با میانگین سنی 4/3 ± 2/28 سال و سابقه کار 7/2 ± 2/5 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد آموزش مدیریت استرس در گروه آزمودنی، موجب افزایش معنادار نمره تاب آوری (001/0 > P) ، کاهش میانگین نمره اضطراب آشکار (001/0 > P) و همچنین کاهش میانگین نمره اضطراب پنهان (001/0 > P) گردیده است. آموزش مدیریت استرس می تواند در کاهش میزان اضطراب و افزایش تاب آوری کارکنان فوریت پزشکی نقش قابل قبولی ایفا نماید. از آنجا که کمتر شدن تنش شغلی این افراد می تواند باعث ارائه خدمات بهتر بالینی توسط آنها شود، لذا ضروری است از این استراتژی های مؤثر برای کاهش تنش شغلی و افزایش تاب اوری استفاده گردد.