تاثیر درمان بین فردی بر اضطراب اجتماعی و نظریة ذهن دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان بین‏ فردی بر کاهش نشانه‏ های اضطراب اجتماعی و افزایش توانایی‏ های نظریه ذهن است. این پژوهش نیمه آزمایشی با 40 نفر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی داوطلب شرکت در برنامه درمانی انجام شد که بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (2000) و آزمون ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم بارون کوهن و همکاران (2001) بعنوان پیش ‏آزمون برای همه افراد اجرا شد. سپس افراد گروه آزمایش 12 جلسه در برنامه درمان بین‏ فردی بر اساس روش لیپسیتز (1999) و هیمبرگ (2000) شرکت کردند. در این زمان افراد گروه گواه هیچ آموزشی نداشتند. مقادیر پیش آزمون و پس آزمون دو گروه با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان دهنده کاهش معنادار نشانه‏ های اضطراب اجتماعی و افزایش توانایی نظریه ذهن گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه است. این یافته‏ ها اهمیت و اثربخشی رفتار بین فردی را برای اختلال اضطراب اجتماعی را مورد تایید قرار میدهد.