ارائه نوعی اتصال تیر به ستون بتنی پیش ساخته و مقایسه آن با اتصالات رایج

پیش ساخته سازی به معنای ساخت سازه در کارگاه و اتصال آن در محل اجرای پروژه می باشد. بنابراین سازه های پیش ساخته دارای اتصالاتی متفاوت از سازه های درجای معادل خود هستند. هدف از این تحقیق بررسی عملکرد اتصالات در این گونه ساختمان هاست زیرا در نتیجه وجود این اتصالات، سازه های پیش ساخته رفتار لرزه ای متفاوتی نسبت به سازه های درجا خواهند داشت. مطالعات نشان می دهد مهم ترین ضعف مشهود در این ساختمان ها در ناحیه اتصال آنها رخ داده است. در این تحقیق سعی شده با ارائه نوعی اتصال جدید و مقایسه آن با اتصال پیش ساخته رایج در کشور و اتصال درجای معادل آنها به بهبود این ضعف رایج در سازه های پیش ساخته کنونی کمک شود. در این مطالعه برای مقایسه عملکرد اتصالات یاد شده از آنالیز اجزای محدودی گره تیر به ستون استفاده شد. برای این منظور گره میانی یک سازه چهار طبقه دارای سیستم قاب خمشی متوسط در دو سازه پیش ساخته و درجا با هم مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد که اتصال ارائه شده بر خلاف اتصال رایج پیش ساخته در مقایسه با اتصال درجای معادل خود عملکرد مطلوبی تحت تلاش های وارده در زمینه مقاومت، جذب انرژی و شکل پذیری نشان می دهد.