بررسی تاثیر کروسین بر فرآیند اسپرماتوژنز در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت شیرین عملکردهای تولیدمثلی جنس مذکر را در چندین سطح مثل اسپرماتوژنز، سنتز استروئیدها و رفتارهای جنسی تحت تاثیر قرار می دهد. در این مطالعه با توجه به نقش های محافظتی چندگانه کروسین در شرایط مختلف پاتولوژیک، به ارزیابی اثرات محافظتی کروسین بر اسپرماتوژنز در دیابت القا شده آزمایشگاهی در موش صحرایی پرداخته شد. در این مطالعه تجربی، هیجده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه، نرمال، دیابتی و دیابتی درمان با کروسین تقسیم شدند. موش ها توسط یک تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین (mg/kg40) دیابتی شدند. گروه درمان، کروسین را به صورت داخل- صفاقی در دوز mg/kg/day 20 به مدت 60 روز دریافت کرد. در پایان آزمایش، اندازه گیری گلوکز خون، شمارش اسپرم، وزن بیضه و بررسی های آسیب- شناختی انجام گرفت. القای دیابت در گروه دیابتی باعث افزایش گلوکز خون گردید (mg/dL11±229) در حالی که کروسین به طور معنی داری گلوکز خون حیوانات گروه دیابتی درمان (mg/dL4±118) در مقایسه با گروه دیابتی را کاهش داد (001/0p=). تعداد اسپرم در گروه دیابتی (10±4/4میلیون در میلی لیتر) در مقایسه با گروه نرمال (24±4/19 میلیون در میلی لیتر) به طور بارزی کاهش یافت اما کروسین به طور معنی داری تعداد اسپرم را افزایش داد (14±3/10 میلیون در میلی لیتر) ، (037/0p=). دیابت همچنین باعث ایجاد تغییرات آسیب- شناختی در توبول های سمینیفر به همراه کاهش وزن بیضه در موش های دیابتی گردید. این در حالی است که کروسین این آسیب ها را در گروه درمان تقلیل داد.
استنتاج: یافته های ما نشان داد که کروسین قادر است از ارگان تولید مثلی جنس مذکر در مقابل دیابت محافظت کرده و فرآیند اسپرماتوژنز را در دیابت القا شده آزمایشگاهی بهبود بخشد.