اپیدمیولوژی بیماری سل ریوی در استان گلستان طی سال های 1386 تا 1395

بیماری سل ریوی علیرغم فعالیت های پیشگیرانه و درمانی مناسب در سال های اخیر، هنوز یکی از علل دهگانه مهم مرگ و میر در جهان به شمار می آید. هدف از این مطالعه تبیین چگونگی توزیع بیماری سل ریوی در شهرستان های استان گلستان و شناسایی مهم ترین عوامل تعیین کننده آن می باشد.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از 8374 نفر بیمار مبتلا به سل ریوی ثبت شده طی سال های 1386 تا 1395 مرکز بیماری های واگیر معاونت بهداشتی استان گلستان، اطلاعات 5648 بیمار از موارد جدید سل ریوی بوده است، مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل از نرم افزار های 24 SPSS و Stata13 و جهت رسم نمودار ها از نرم افزار Excel استفاده شد. در محاسبه فراوانی و نیز، میانگین و انحراف معیار آزمون مقایسه نرخ های بروز استفاده گردید.

نرخ بروز استاندارد شده در استان 29/41 در صد هزار نفر جمعیت و نرخ بروز استاندارد شده در زنان و مردان به ترتیب برابر 22/41 و 40/41 در صد هزار نفر محاسبه شد. اختلاف معنی داری بین نرخ بروز بیماری در دو جنس مشاهده نگردید (34/0>p) و علاوه بر این در روستاها نسبت مخاطره نسبت به شهرها حدود 62 درصد بیش تر بود (001/0>p). نرخ بروز استاندارد در ساکنین شهر ها برابر 63/31 و در ساکنین روستا 36/51 در صد هزار نفر محاسبه شد. شهرستان رامیان با نرخ بروز استاندارد شده 68/77 در صد هزار نفر پر مخاطره ترین شهرستان از این نظر و شهرستان گمیشان با نرخ بروز 88/14 کم خطرترین شهرستان استان بوده است.
استنتاج: با توجه به یافته ها لزوم بررسی و غربالگری در ساکنین روستاها از اولویت های مهم بهداشتی می باشد و علاوه بر آن شهر های شرق استان به دلیل ترکیب نژادی سیستانی و بلوچستانی مهاجر، دارای مخاطره بالاتری نسبت به شهرهای غرب استان است.