مقایسه سطح سرمی اپلین و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال و غیرفعال

اپلین ادیپوکاینی است که ممکن است در تنظیم متابولیسم انرژی نقش مهمی داشته باشد. چاقی و فعالیت بدنی از عواملی هستند که غلظت اپلین را تحت تاثیر قرار می دهند، اما مشخص نشده است که اثر کدام یک برجسته تر است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه سطح سرمی اپلین-13 و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال، چاق غیرفعال و نرمال غیرفعال می باشد. در این مطالعه مقطعی 45 مرد سالم (سن 46-34 سال) در یکی از گروه های زیر قرار گرفتند: 1) چاق فعال (16 نفر): شاخص توده بدن (BMI) =33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 5-3 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ 2) چاق غیرفعال (18 نفر): BMI=33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ و 3) نرمال غیرفعال (11 نفر): BMI=24/9-18/5 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی. از آزمودنی ها نمونه خون در حالت ناشتا گرفته شد، سپس سطح سرمی اپلین-13 به روش الایزا اندازه گیری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی به روش غیرورزشی و بر اساس سطح فعالیت بدنی برآورد شد. تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنی داری در سطح سرمی اپلین-13 بین گروه ها وجود ندارد (0/73=P). همچنین، حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه چاق غیرفعال به طور معنی داری در مقایسه با دیگر گروه ها پایین تر بود (0/001≤P) ، اما بین گروه نرمال غیرفعال و چاق فعال تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/14=P). به نظر می رسد که سطح متوسط فعالیت بدنی و چاقی نوع یک نمی تواند غلظت اپلین-13 سرم را تغییر دهد. علاوه بر این، می توان پیشنهاد کرد که چاقی و فعالیت بدنی اثرات معکوس و یکسانی بر حداکثر اکسیژن مصرفی دارند.