تاثیر سن جاده در شناسایی گروه گونه های بوم شناختی و عوامل محیطی موثر بر آنها درجنگل های غرب استان گیلان

جاده های جنگلی می توانند تغییرات اقلیمی در مقیاس کوچک ایجاد نمایند. این تغییرات با تغییر سن جاده و در شرایط توپوگرافیک می تواند متفاوت باشد. این مطالعه با هدف شناخت گروه گونه های بوم شناختی گیاهی و روابط بین پوشش گیاهی با عوامل محیطی با توجه به سن جاده جنگلی می باشد. مطالعه در سری های سه گانه ناو در جنگل های حوزه 7 شمال کشور انجام شد. برای رسیدن به اهداف مطالعه 140 قطعه نمونه مستطیل شکل 150 متر مربعی با سنین مختلف و شرایط توپوگرافیک متفاوت برداشت شد. اطلاعات مربوط به پوشش درختی و درختچه ای، زادآوری و علفی با شیب و جهت پلات ها، سن جاده و ارتفاع منطقه، همچنین میزان نور، دما و رطوبت در مرکز پلات ها برداشت شد. برای بررسی الگوی پراکنش گروه های بوم شناختی از روش رسته بندی غیر محدود و طبقه بندی گروه های بوم شناختی با تجزیه و تحلیل گونه های شاخص دو طرفه (TWINSPAN) و گرادیان CCA استفاده شد. از نرم افزار Excel و PC-ORD برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل گونه های شاخص نشان داد از 72 گونه ی گیاهی، فقط 52 گونه به عنوان گونه های شاخص هستند که به عنوان گونه های معرف جوامع گیاهی راش در حاشیه جاده ها معرفی شدند. در این تحقیق جاده های تازه ساخت (10 سال) در دو گروه گونه دوم و چهارم بوم شناختی، جاده هایی با سنین متوسط (10- 20 سال) در گروه گونه سوم بوم شناختی و جاده های قدیمی (بیشتر از 20 سال) در گروه گونه اول بوم شناختی قرار گرفتند. نتایج تحلیل MRPP (پاسخ چندگانه جایگشت) نشان داد که گروه های بوم شناختی از هم فاصله بیشتری دارند. در بین گروه های بوم شناختی فراوانی و حضور یا عدم حضور گونه ها با متغیرهای محیطی در همه قطعات نمونه یکسان نیست. نتایج نهایی نشان داد که سن جاده نه تنها در تعیین گروه گونه های بوم شناختی بلکه در شناخت گونه های شاخص در سطح منطقه و بهبود نتایج رسته بندی گروه گونه های گیاهی در جاده های چند سال ساخت تاثیر دارد.