بررسی رادیولوژیک ارتباط بروز سینوزیت مزمن با واریاسیون های آناتومیک حفره بینی

سینوزیت مزمن به التهاب علامت دار مخاط سینوس های پارانازال برای حداقل 12 هفته اطلاق می شود. عوامل خطرزای متعددی شامل؛ مشکلات ژنتیک، رینیت آلرژیک، ریفلاکس گاستروازوفاژیال، تماس با دود سیگار و واریاسیون های آناتومیک در بروز این بیماری نقش دارند. در مطالعات مختلف واریاسیون های آناتومیک حفره بینی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل زمینه ای برای این بیماری مطرح شده اند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین واریاسیون های آناتومیک حفره بینی و ابتلا به سینوزیت مزمن انجام شد. این مطالعه مقطعی بر روی 218 نفر از مراجعین بالای 18 سال مشکوک به سینوزیت مزمن در درمانگاه تخصصی بیماری های عفونی بیمارستان بوعلی قزوین طی سال های 1394 تا 1396 صورت گرفت. بیماران براساس تایید یا عدم تایید سینوزیت در سی تی اسکن در دو گروه قرار و شیوع متغیرهای زمینه ای و واریاسیون های آناتومیک در آن ها مورد مقایسه قرار گرفت. در تحلیل آماری از آزمون های مجذور کای و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. از 218 نفری که وارد مطالعه شدند در 103 نفر (%47/2) شواهد سینوزیت مزمن در سی تی اسکن وجود داشت. در بررسی آماری ارتباط بین بروز سینوزیت مزمن با کمپلکس اوستئومنتال بسته (0/001 =P) و کونکا بولوزا (0/01 =P) معنی دار بود و بین بروز سینوزیت مزمن و انحراف تیغه بینی، انحراف متناقض توربینه میانی، سلول اگرنازی و سلول هالر ارتباط معنی داری یافت نشد. در این مطالعه بین وجود بعضی از واریاسیون های آناتومیک حفره بینی مانند کمپلکس اوستئومئاتال بسته و کونکابولوزا و بروز سینوزیت مزمن ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. تغییرات ایجاد شده در ونتیلاسیون و درناژ طبیعی سینوس ها می توانند به عنوان عاملی برای این همراهی در نظر گرفته شوند.