اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای تنظیم هیجان و عملکرد جنسی زنان نابارور

پیش زمینه و هدف: ناباروری یک بحران اساسی است که پیامدها و مشکلات زیادی را در ابعاد روانی و عاطفی برای زنان به همراه دارد؛ لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان و عملکرد جنسی زنان نابارور بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. تعداد 30 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری مهر در شهر رشت در شش ماهه دوم سال 1396 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تحلیل رفتار متقابل (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران و عملکرد جنسی زنان راسن را پیش و پس از مداخله و پس از دو ماه پیگیری تکمیل نمودند. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد درمان تحلیل رفتار متقابل در مرحله پس آزمون بر راهبردهای مثبت و راهبردهای منفی تنظیم هیجان تاثیر معنی دار داشته است (01/0 > p) و نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که این تاثیر تا مرحله پیگیری حفظ شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان تحلیل رفتار متقابل در مرحله پس آزمون بر عملکرد جنسی زنان نابارور تاثیر مثبت داشته است (05/0 > p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، پیشنهاد می گردد مداخله درمانی تحلیل رفتار متقابل به عنوان برنامه درمانی جهت کاهش مشکلات هیجانی و جنسی زنان نابارور در کلینیک های درمان ناباروری استفاده شود.