بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو

سالمند شدن جمعیت در ایران نیز مانند بسیاری دیگر از جوامع روندی افزایشی دارد. مطالعات نشان داده اند که طول عمر افراد سالمند مبتلا به دیابت به طور متوسط 7/5 تا 8/2 سال کمتر از افراد غیر دیابتی سالمند است. سالمندان مبتلا به دیابت به طور معمول نسبت به افراد همسن غیر دیابتی خود از کیفیت زندگی پایین تر و ابتلا بیشتری به سایر بیماری های مزمن برخوردار هستند. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 40 بیمار بالای 60 سال مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به دو کلینیک دیابت شهر قم انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و سپس تخصیص تصادفی انجام شد (گروه آزمون 20 نفر و گروه کنترل 20 نفر). جهت گروه آزمون علاوه بر مراقبت های معمول کلینیک از هشت هفته تمرینات پیلاتس هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه و برای گروه کنترل نیز فقط مراقبت های معمول کلینیک اجرا شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه CASP19، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و آزمون کوتاه شناختی AMTS بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 از طریق آزمون های آماری فیشر، تی مستقل و تحلیل کوواریانس انجام شد. سطح کیفیت زندگی بعد از مداخله در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله و نیز نسبت به گروه کنترل به رغم رضایت کامل گروه آزمون از تمرینات و نداشتن هیچ گونه انصراف از ادامه همکاری با پژوهش، از نظر آماری معنی دار نبود (0/16=P). بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که انجام هشت هفته تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو از نظر آماری تاثیر معنی دار ندارد. با توجه به اینکه تا کنون هیچ مطالعه دیگری به بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس برکیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو نپرداخته است، توصیه می شود در آینده این موضوع با تعداد نمونه های بیشتر، افزایش زمان مداخله و پرسشنامه اختصاصی سنجش کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شود.