مروری بر نسل های گوناگون کاتالیست های زیگلر ناتا و اجزای تشکیل دهنده آن ها برای پلیمریزاسیون پروپیلن

کشف پلیمریزاسیون اولفین ها با کاتالیست های فلزهای واسطه در اوایل دهه ی1950میلادی توسط زیگلر و ناتا از اهمیت به سزایی برخوردار بود و آغازی برای تولید پلی اولفین های صنعتی بود. این کاتالیست ها طی بیش از 60 سال گذشته رشد چشمگیری داشته اند و امروزه به عنوان کاتالیست هایی موثر برای انواع پلیمریزاسیون اولفین ها استفاده می شوند. برای تولید پلی پروپیلن ایزوتاکتیک از کاتالیست های تیتانیوم کلرید بر پایه ی منیزیم کلرید همراه با الکترون دهنده درونی، الکترون دهنده بیرونی و کمک کاتالیست آلومینیوم آلکیل استفاده می شود. کشف پایه منیزیم کلرید در سال 1968 میلادی و سپس الکترون دهنده ها در سال 1970 میلادی منجر به بهبود فضاویژگی و فعالیت کاتالیست های زیگلر - ناتا شد. به دلیل اهمیت کاتالیست های زیگلر - ناتا در پلیمریزاسیون پروپیلن، تاریخچه کشف نسل های گوناگون کاتالیست های زیگلر - ناتا، معرفی پایه ی کاتالیست، سطوح موجود در پایه منیزیم کلرید، نوع های گوناگون الکترون دهنده های درونی و بیرونی و نقش آن ها در کارایی کاتالیست های پلیمریزاسیون پروپیلن، روش های جذب الکترون دهنده ها روی پایه و تعادل های پیشنهادی بین اجزای کاتالیست در فرایند پلیمریزاسیون بررسی شده است.