نگرش روانشناختی به نقش جنسیت در قابلیت های ادراک فضای معماری

زنان و مردان ویژگی های شخصیتی متفاوتی دارند که بررسی این تفاوت ها به جهت آماری و تفسیری معنا دار است. در جامعه نیز، تفاوت های نسبتا بارزی از نظر روانشناختی در ادراک فضای معماری وجود دارد که توجه به این امور برای دستیابی به شناخت علمی از نحوه ادراک زنان و مردان از فضاهای معماری و چگونگی نگرش آن ها بر عوامل تاثیرگذار در کیفیت بصری فضا حائز اهمیت است. مساله اصلی در این تحقیق نادیده انگاردن جنبه روانشناختی جنسیت در فرآیند طراحی فضای معماری است که این امر مشکلات روحی و جسمی را به مرور زمان بر روی کاربر فضا به جا می گذارد. بنابراین، در این نوشتار، بررسی نحوه ادراک زنان و مردان از محیط مصنوع و فضای معماری با توجه به عامل جنسیت و با تاکید بر عناصر بصری بوجود آورنده فضا در معماری می باشد. در این پژوهش، مبانی نظری موجود در رابطه با ویژگی های روانشناختی جنسیت و ادراک فضا به روش توصیفی- تحلیلی بررسی شده و سپس براساس مبانی نظری موجود، نحوه ادراک محیط براساس چهار مولفه الف) تجسم ذهنی و ادراک سه بعدی فضا، ب) ادراک عناصر بصری فضا، ج) تجسم و ادراک شنیداری و د) ادراک فضای اجتماعی، به صورت یک پرسشنامه تنظیم و بین تعدادی از زنان و مردان شهر تبریز که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند، مورد سنجش قرارگرفت. نتایج حاصل در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند که حاکی از وجود رابطه ای معنادار بین جنسیت و میزان ادراک عناصر بصری فضا هستند.