ارزیابی عملکرد خطوط اتوبوسرانی با استفاده ترکیبی سه گانه از مدل های تحلیل پوششی داده ها، آنتروپی و تاپسیس

به دنبال رشد و توسعه های شهری در دهه های اخیر، اتوبوس به عنوان یکی از انواع حمل ونقل عمومی جایگاه ویژه ای در سفرهای درون شهری پیدا کرده است. با توجه به ماهیت سیستم اتوبوسرانی که سیستم بسیار پیچیده ای است، عوامل متفاوتی در عملکرد و کارایی آن تاثیرگذار هستند که در سه حوزه اداره کننده، جامعه- محیط و مسافران قرار می گیرند. این عوامل می توانند تاثیرات قابل توجهی در افزایش و یا کاهش مسافران و میزان رضایت مندی آن ها داشته باشند. لذا در این مطالعه به منظور پرهیز از نگاه تک بعدی، مولفه ها و شاخص های تاثیرگذار در هر کدام از این سه حوزه شناسایی شده و سپس به ارزیابی آن ها در 11 خط اتوبوسرانی شهر مشهد که با یکدیگر و با خط یک قطار شهری بیشترین هم پوشانی را دارند پرداخته شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و با رویکردی کاربردی و با استفاده از مدل های تحلیل پوششی داده ها، آنتروپی و تاپسیس به بررسی کارایی و عملکرد خطوط اتوبوسرانی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که عملکرد و کارایی پایین خطوط اتوبوسرانی می تواند در میزان استفاده مردم از اتوبوس تاثیرگذار باشد و آن ها را به استفاده از حمل ونقل خصوصی تشویق نماید. همچنین مدیران و سیاست گذاران حمل ونقل عمومی می توانند با تکیه بر این مهم که بین کارآمدی اقتصادی و عملکرد همه جانبه خطوط رابطه مستقیمی وجود دارد ضمن توجه به منافع سازمانی زمینه های لازم برای ارتقای عملکرد خطوط را نیز فراهم سازند و با دیدی همه جانبه تر و پایدارتر گام های موثری در ارتباط با پروژه های تجمیع خطوط و ایجاد مسیرهای جدید بردارند.