تحلیلی بر شاخص های استراتژی توسعه شهری (CDS) با رویکرد برنامه ریزی استراتژیک (مطالعه موردی: شهر زنجان)

رشد سریع جمعیت و تمرکز آن درشهرها به همراه ناکارآمدی طرح‌های جامع و تفصیلی شهری جهت حل این مشکلات، ضرورت توجه به رویکردهای نوین در این زمینه را درکشورهای درحال‌توسعه ضروری ساخته است. تحقیق حاضر به بررسی و تحلیل شاخص‌های استراتژی توسعه شهری با رویکرد برنامه‌ریزی استراتژیک در شهر زنجان پرداخته‌شده است. هدف پژوهش تحلیل وضعیت شاخص‌های استراتژی توسعه شهر زنجان درجهت شناخت وضعیت الگوی راهبردی و ارایه راهکارها و بهبود شاخص‏ها است. تحقیق حاضراز نوع کاربردی و ماهیت آن توصیفی-تحلیلی است، همچنین روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و پیمایشی با جامعه آماری 430871نفر و حجم نمونه با استفاده از فرمول اصلاح‌شده کوکران تکمیل پرسش‌نامه322 نفر از شهروندان و پرسشنامه گروه دوم نیز با استفاده از نظرات60 نفر از مسیولین؛ جهت تجزیه آن از تکنیک SWOT و ماتریس کمی برنامه‌ریزی راهبردی درجهت اولویت‌بندی استراتژی‌ها استفاده گردید. یافته‌ها نشان می‌دهد که نتایج به‌دست‌آمده از ماتریس ارزشیابی عوامل داخلی و خارجی، با توجه به نمره‌های نهایی عوامل داخلی که برابر 2/26 و عوامل خارجی با 2/40 که هر دو کمتر از 2/5 در نتیجه شاخص‌های استراتژی توسعه شهری دچار ضعف، به‌گونه‌ای که ماتریس داخلی - خارجی (IE) جایگاه شاخص‌های استراتژی توسعه شهری را نشان داد که در میان چهار موقعیت تهاجمی، محافظه‌کارانه، تدافعی و رقابتی، این شاخص‌ها در موقعیت تدافعی قرار دارند؛ بنابراین شاخص‌های استراتژی توسعه شهری زنجان در بدترین وضعیت ممکن قرار دارد. نتایج نهایی ماتریس کمی برنامه‌ریزی راهبردی نیز، چهار راهبرد تدافعی (WT1-ایجاد هماهنگی و همکاری سازمان و نهادهای شهری در راستای توسعه شهر، WT4-قانون مداری سازمان‌ها و نهادهای شهری و جلوگیری از دخالت‌های گروه‌های غیر مرتبط در توسعه و مدیریت شهر، WT3- افزایش قدرت شورای شهر و شورایارها به منظور افزایش مشارکت شهروندان-WT2 حفظ ملاحظات زیست‌محیطی در جهت توسعه پایدار و شهر سالم) را به عنوان اولویت راهبردها مشخص نمود.