بهینه سازی تولید گاما آمینوبوتیریک اسید در زیست یارهای جدا شده از محصولات لبنی بومی غرب ایران با استفاده از محیط کشت های MRS broth و پروتئین آب پنیر

گاما-آمینوبوتیریک اسید آمینواسیدی غیرپروتئینی تولید شده توسط باکتری های لاکتیک اسید در مواد غذایی تخمیر شده می باشد و عملکرد منحصر به فردی در سامانه زیستی انسان دارد. هدف این مطالعه بهینه سازی محیط کشت برای تولید گاما-آمینوبوتیریک اسید در زیست یارهای جدا شده از فرآورده های شیری بومی غرب ایران با استفاده از دو محیط کشت MRS broth و پروتئین آب پنیر بوده است. تولید بالقوه گاما-آمینوبوتیریک اسید توسط لاکتوباسیل پاراکازئی، لاکتوباسیلوس پلانتاروم و پدیوکوکوس اسیدی لاکتیس که به ترتیب از دوغ، ماست و پنیر جدا شده بودند با استفاده از محیط های کشت MRS broth و پروتئین آب پنیر و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا ارزیابی شد. به منظور افزایش تولید گاما-آمینوبوتیریک اسید، محیط های کشت در pH (4-6) ، درجه حرارت (30-50°C) ، مدت زمان (72-12 ساعت) و غلظت گلوتامیک اسید (250-25 میلی مول) بهینه شدند. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در شرایط درجه حرارت کشت37°C ، مدت زمان گرمخانه گذاری 60 ساعت، pH برابر با 5 در MRS brothحاوی50 میلی مول گلوتامیک اسید، لاکتوباسیلوس پلانتاروم جدا شده از دوغ بیشترین تولید گاما- آمینوبوتیریک اسید (24/115 میلی گرم در کیلوگرم) را داشت. پس از بهینه سازی محیط کشت لاکتوباسیلوس پلانتاروم تولید گاما-آمینوبوتیریک اسید تا170/492 افزایش یافت. شرایط بهینه شامل غلظت گلوتامیک اسید 250 میلی مول، درجه حرارت °C27/37، 19/5pH و مدت زمان گرمخانه گذاری 72 ساعت بود. بر اساس نتایج به دست آمده، کاربرد جدایه های فرآورده های شیری بومی غرب ایران و بهینه سازی شرایط رشد توانایی تولید گاما-آمینوبوتیریک اسید را افزایش داد.