بررسی تاثیر غذادهی با پروبیوتیک بر افزایش مقاومت در برابر آئروموناس هیدروفیلا و تغییر جوامع باکتریایی دستگاه گوارش ماهی سوف سفید

در پژوهش حاضر، اثر غذادهی لاکتوباسیلوس برویس MF01 بر میزان بقای باکتری های کل و باکتری های لاکتیک اسید روده ماهی و تغییر جوامع باکتریایی دستگاه گوارش ماهی سوف سفید بررسی شد. مواد و روش‏‏ ها: باکتری لاکتوباسیلوس برویس از روده ماهی سوف سفید جداسازی و با آزمایش های بیوشیمیایی و مولکولی تایید شد. ماهیان شش هفته با لاکتوباسیلوس برویس در دوزهای 108 و 1010 (تعداد کل فلور باکتریایی بر گرم) و شاهد غذادهی و خون گیری در پایان دوره غذادهی انجام و سپس با 108× 5/4 (تعداد کل فلور باکتریایی بر میلی لیتر) باکتری آئروموناس هیدروفیلا مواجهه سازی شدند. نرخ بقای ماهیان به طور روزانه طی دوره هفت روزه ارزیابی شد. باکتری های روده ای شامل لاکتیک اسید باکتری ها و باکتری های کل روده در زمان های مختلف (دو، چهار و شش هفته) و دو هفته پس از توقف غذادهی با پروبیوتیک روی محیط پلیت کانت آگار و محیط لاکتوباسیلوس آگار (ام آر اس آگار) بررسی شد. تعداد باکتری های لاکتیک اسید و تعداد کل باکتری های میکروبیوتای روده ای در تیمارهای پروبیوتیک به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بودند (05/0P<). بیشترین تعداد باکتری های لاکتیک اسید در تیمار 1010 (تعداد کل فلور باکتریایی بر گرم) لاکتو باسیلوس برویس مشاهده شدند. در دو هفته اول، باکتری های لاکتیک اسید از روده گروه شاهد جداسازی شدند و پس از آن، هیچ باکتری لاکتیک اسیدی از روده شاهد جداسازی نشد. پس از قطع غذادهی با پروبیوتیک، تعداد باکتری های کل و پروبیوتیک در تمام تیمارها کاهش یافتند و بیشترین و کمترین میزان بقا به ترتیب در تیمارهای A1 (86 درصد) و شاهد (60 درصد) دیده شد. بحث و نتیجه‏ گیری: نتایج بررسی حاضر نشان دادند افزودن لاکتوباسیلوس برویس به جیره ماهی سوف سفید سبب افزایش معنادار میزان باکتری های لاکتیک اسید، باکتری های کل روده ای ماهی و میزان بقای آن نسبت به گروه شاهد (تزریق) می شود.