نقش واسطه ای افسردگی و اضطراب در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو

دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن بوده و نیاز به خودمراقبتی دارد. هدف از مطالعه حاضر،تعیین نقش واسطه ای افسردگی و اضطراب در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو بود. تعداد 108 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (57 زن، 51 مرد) در این پژوهش شرکت کردند. این بیماران به روش نمونه گیری هدفمند از بین افراد مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال 1396 انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش، پرسشنامه استاندارد 21-DASS، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی (SDSCA) را از طریق خود گزارشی تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی میانگین، انحراف استاندارد و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که خودمراقبتی و راهبردهای سازش یافته تنظیم شناختی هیجان با اضطراب، افسردگی و استرس دارای همبستگی منفی معنادار و راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان با اضطراب، افسردگی و استرس دارای همبستگی مثبت معنادار هستند (P>0. 01). نتایج تحلیل مسیر نیز حاکی از نقش واسطه ای افسردگی و اضطراب در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو بود. با توجه به اطلاعات حاصل، در زمینه خودمراقبتی در بیماران دیابتی، مداخلات روانشناختی را به منظور تنظیم هیجانات و کاهش افسردگی و اضطراب مورد توجه قرار داد.